Czarnogóra

                                      Czarnogóra  

                                                         Црна Гора/Crna Gora

                                               – państwo w Europie Południowej.

                      Leży na wybrzeżu Morza Adriatyckiego i graniczy z Serbią, Kosowem,

                      Chorwacją,  Bośnią i Hercegowiną oraz Albanią.

 

Czarnogóra jako część Jugosławii (1981).

Słowianie - Dukljanie

 niezależny kraj, zwany najpierw Duklja,

 

Mi 132

              potem Królestwo Zety, a następnie księstwo Zeta pozostające w zależności od Bizancjum

W średniowieczu Czarnogóra należała do Serbii ( od 1170 r)

 

Nazwę wzięła od ciemnego, porosłego sosnowym lasem masywu Lovćena

 

wznoszącego się na na zachód od Cetinje.

W większości języków używa się starej weneckiej nazwy Montenegro.

W latach 1420-1797 -  wybrzeże Adriatyku stanowiło protektorat Republiki Weneckiej

Po 1389 r  (klęska na Kosowym Polu) mieszkańcy tego górzystego kraju nadal stawiali opór Turkom.

W 1482 r  Ivan Crnojević ustanowił w Cetyni niepodległe państewko rządzone przez władykę.

 

Mi 2410

  

Mi 471

         W 1697  r. władza przypadła w udziale rodowi prawosławnych, dziedzicznych biskupów

 z rodu Njegoszów, który w 1711 zawarł sojusz z Rosją.

Za rządów władyki Piotra II (1830–1851) nastąpił wielki rozwój kultury.

 

 

Mi 324

W 1851 Daniel II Petrowić-Niegosz za zgodą Rosji i Austrii został świeckim księciem Czarnogóry

 i rozpoczął walkę o wolną i niepodległą Czarnogórę.  

 31 lipca 1862 po kolejnym konflikcie z Turcją podpisano układ pokojowy, potwierdzający wytyczone

 granice i uznający niepodległość nowego państwa.

 Akt ten umożliwił międzynarodowe uznanie Czarnogóry.

Kongres Berliński 13 lipca 1878 r. uznał niepodległość Czarnogóry.

 

               28 sierpnia 1910 roku Księstwo Czarnogóry przekształciło się w Królestwo Czarnogóry 

.

           

        Mi 84

                                          Król  Mikołaj I Petrowić-Niegosz ( Nikola I )

 

Mi 246

                                       Od stycznia 1916 do października 1918 była okupowana 

                                                            przez wojska austro-węgierskie.

 

                                         

                     26 listopada 1918 Królestwo Czarnogóry oficjalnie stało się częścią Serbii

Od 1929 - 1941 w  prowincji Zeta (Banovina Zetska)

        

 

        

Mi 417

Podczas II wojny światowej (1941–1944) okupowana najpierw przez Włochy  a następnie

 przez Niemcy  (Nezavisna Država Crna Gora).

 

 

Po II wojnie światowej republika związkowa   drugiej  Jugosławii  

 1946 -1963- Ludowa Republika Czarnogóry

 

Szczyt górski w centralnym miejscu godła to góra Łowczen (Lovćen) z kaplicą-mauzoleum władyki

 (księcia-biskupa) Piotra II Petrowicia-Niegosza, zaś fale podkreślają zdobycie przez Czarnogórę 

dostępu do morza w wyniku walk narodowowyzwoleńczych przeciw Turcji.

 Ciemny (szary) kolor skał związany jest z nazwą republiki - "Czarnogóry

 

 

          1946 - przeniesienie stolicy do Podgoricy 

      ( Titograd  1946-1992 ) 

 

             

          Herb Titogradu

        1963-1992-  Socjalistyczna Republika Czarnogóry.

         27 kwietnia 1992 wraz z SR Serbii utworzyła

     Federalną Republikę Jugosławii.

       Serbia i Czarnogóra (2003–2006)

3 czerwca 2006 - Parlament Czarnogóry ( (Skupština Crne Gore) proklamuje niepodległość.

 

Mi102

 

Mi 100

 

Mi 103

 

bl 3

*************

Znaczki pocztowe

Emisja znaczków pocztowych od 1874 r.

 

Mi 1

 

Mi 31

W dolnych rogach znaczka herb dynastii Petrović (Петровића)

*****

 Emisje rządu emigracyjnego

*****

Znaczki okupacyjne

Austro-Węgry

*****

Znaczki Włoskie

 

1941 r

1941 -Włoskie nadruki na znaczkach jugosłowiańskich 

1943 - znaczki definitywne z napisem  Crna Gora

 

1943  - nadruki niemieckie

 

1944

 

Wznowienie  własnych emisji 15. XII. 2005

 

Mi 101

***************************** 

Kotor i wybrzeże adriatyckie

 

Herb Kotoru

 Należący dziś do Czarnogóry i Albanii odcinek wybrzeża Morza Adriatyckiego   pozostawał we władaniu Republiki Weneckiej od początku XV wieku do jej upadku w 1797 r pod nazwą Albanii Weneckiej

 (Albania Veneta).

W 1420 r.  miasto Cattaro (Kotor) oddało się pod protektorat Wenecji. 

W 1421 r. Wenecja uzyskała port Dulcigno (Ulcinj) i przejściowo (do 1423 r.) port Budua (Budva). 

W 1425 r. pod protektoratem Wenecji znalazł się pas wybrzeża od Budvy do Antivari (Bar).

 Dalsze postępy zostały zahamowane przez przewagę Serbów. Dopiero w 1442 r. Wenecja odzyskała

 Budvę, w 1443 – Bar, a w latach 1444–1447 uzyskała Shati i Danj.

 Było to apogeum władztwa weneckiego w północnej Albanii.

 

Na mocy postanowień kongresu wiedeńskiego zostały przyłączone do Cesarstwa Austriackiego jako Królestwo Dalmacji, przy czym na przełomie lat 1813–1814 były krótko okupowane przez Czarnogórę, 

która zainstalowała w Dobrocie tymczasowy rząd, ale po nadejściu wojsk austriackich oddała

 ten obszar bez walki.

     

Mi 325

    

 Na mocy traktatu berlińskiego z 13 lipca 1878 r. przyłączono do austriackiej Dalmacji 

turecką gminę Spizza (Sutomore) – 40 km² .

 W 1913 r. Czarnogóra uzyskała należący dawniej do Wenecji pas wybrzeża z portami Bar i Ulcinj.

 

 Po upadku Austro-Węgier w 1918 r. dawna Albania Wenecka została 

włączona do nowo powstałej Jugosławii.

 Podczas włoskiej okupacji w latach 1941–1943 tereny te stanowiły Prowincję Kotorską

 w Gubernatorstwie Dalmacji.

1943-45 okupacja niemiecka.

 Po II wojnie światowej zostały przyłączone do Czarnogóry, w której składzie

 pozostają do dzisiaj

 

             

1951. Mi 649

 

Mi 878

  

 

 Mi 123

******************