Korzec
місто Корець
miasto na Ukrainie, centrum rejonu korzeckiego ( do 17.lipca 2020 )
w obwodzie rówieńskim.
Miejscowość położona jest.nad rzeka Korczyk ( Корчик) , na Wołyniu,
65 km na wschód od Równego
Корецька міська громада
Powierzchnia -6 km²
Herb miasta
nawiązuje do przedwojennego herbu miasta
Baszta wyglądem nawiązuje do wieży zamku w Korcu
Błękitna wstęga rzeka Korczyk
****
Herb miasta lata 30-XXw
******
Flaga miasta
*******
W odl. 500 m od wschodniego krańca miasta przebiega granica administracyjna między
obwodami rówieńskim i żytomierskim, która do września 1939 r. stanowiła granicę
państwową między ZSRR a Polską,
7 km na południe przebiega granica między obwodami rówieńskim i chmielnickim
(która również była w przeszłości granicą polsko-radziecką).
Korzec jest położony na granicy między Ukrainą Zachodnią a Centralną.
*******
W pierwszych wzmiankach latopisarskich miasto pojawia się pod nazwą Korczesk ,
wywodzona od słowa „korcz” -„nowa ziemia w miejscu oczyszczonym od lasu”
lub od nazwy rzeki Korczyk.
*******
1150- pierwsza wzmianka o grodzie Korczesk w Latopisie Ipatijewskim
W 1258 r. w mieście przez krótki okres czasu przebywał wraz ze swoją
drużyną Daniel Halicki,
W 1341 r. książę Lubart nadał księciu Teodorowi Ostrogskiego dobra ostrogskie
wraz z miastami Ostróg,
Zasław i Korzec.
Na początku ХV w. Korzec przechodzi we władanie li litewskiej dynastii wielkoksiążęcej
Giedyminowiczów, którzy uczynili z miasta centrum swoich dóbr i zaczęli
nazywać się książętami Koreckimi
W 1569 . Korzec znalazł się w składzie powiatu łuckiego w województwie wołyńskim
jako centrum włości. Taki podział administracyjny istniał do 1648 roku.
1648-1654 zniszczenie miasta
W 1651 r. ostatni przedstawiciel rodu Samuel Karol Korecki zmarł, nie pozostawiając
po
sobie potomstwa, Korzec przeszedł w ręce krewnych Koreckich –
Leszczyńskich,
a na początku ХVІІІ w. – jednej z gałęzi rodziny magnackiej Czartoryskich,
którzy odtąd nazywali się Czartoryskimi na Korcu.
Książę Józef Klemens Czartoryski założył tu w 1783 fabrykę porcelany,
która funkcjonowała do 1832 r.
Prowadzenie wytwórni powierzono Franciszkowi i Michałowi Mezerom.
Porcelana korecka zyskała sobie sławę w całej Polsce, wysoko oceniano ją praktycznie
od początku istnienia fabryk. Prócz manufaktury porcelany Józef Czartoryski zlokalizował
również w Korcu produkcję pasów kontuszowych („pasy koreckie”) oraz mebli
W 1793 r. włączone do Imperium Rosyjskiego
. Korzec stał się częścią namiestnictwa wołyńskiego (do roku 1795 – izasławskiego),
а od 1797 r. znalazł się w powiecie nowogrodzko-wołyńskim w guberni wołyńskiej.
Od jesieni 1919 r. do wiosny 1920 r. Korzec przechodził z rąk do rąk.
był częścią URL i Państwa Ukraińskiego .
Po traktacie ryskim Korzec stał się częścią II Rzeczypospolitej, w której
był siedzibą gminy w powiecie rówieńskim w województwie wołyńskim
Tuż za wschodnią granicą miasta przebiegała granica pomiędzy Polską
a Związkiem Radzieckim
Miasto było w 3/4 zamieszkiwane przez ludność żydowską
a także przez Polaków i Ukraińców.
Od 17 .IX.1939 - okupacja radziecka
1 .XI 1939 aneksja roku przez ZSRR , włączone do Ukraińskiej SRR,
od 1940 r - rejon korzecki ( 720 km².)
Od 8 .VII.1941 do 12.I.1944 - okupacja niemiecka
(Reichskommissariat Ukraine ,Generalbezirk Wolhynien-Podolien)
1940-1962 stolica rejonu
1966 - ponownie
Od 1991 roku Korzec jest częścią niepodległej Ukrainy.
******
Znaczki pocztowe
Znaczki Rosji
1858-1918
Znaczki Ukrainy
1918-1920
od 1992 r
******
Znaczki Polski
1921 -1939
****
Znaczki ZSRR
1939-1941 , 1944-1991
*****
Okupacyjne niemieckie
(Reichskommissariat Ukraine)
1941-1944
Zn Niemiec z nadrukiem UKRAINE
.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz