********
Gmina Boćki
gmina wiejska,od pn.graniczy z gm. Bielsk Podlaski,
od wsch . z gm. Orla, od zach.gm Brańsk ,od pd. z leżącymi w pow. siemiatyckim
gminami Milejczyce i Dziadkowice
Powierzchnia - 232 km²
Siedziba gminy - Boćki
Herb gminy
Herb Lis rodu Sapiehów długoletnich właścicieli
dóbr boćkowskich
Boćki przez wiele lat pozostawały w rękach Sapiehów i pod ich opieką przeżywały
najświetniejsze lata swojego istnienia,
Nazwa miejscowości ma wywodzić się od licznych tu gniazd bocianów.
Boćki pierwszy raz w źródle historycznym zostały wymienione w 1499 r (1502 ?)
kiedy to wieś Botki otrzymał Iwan Sapieha
17 września 1509 r. król Zygmunt Stary nadał sześć osad nad Nurcem marszałkowi i sekretarzowi Wielkiego Księstwa Janowi Sapieże, któremu również pozwolono na założenie miasta na prawie magdeburskim.
Boćki na początku związane były z rodziną Sapiehów
W 1638 r. uległy one podziałowi na boćkowskie i dubińskie
W 1693 r. drogą zastawu Boćki trafiły w posiadanie Branickich, ale niebawem
poprzez małżeństwo powróciły do Sapiehów.
Sapiehowie władali Boćkami do II połowy XVIII w
W XVIII w. dobra boćkowskie, zwane były hrabstwem
W latach 60. XVIII w. miasto przeszło w posiadanie Potockich
w ich rękach pozostawać będą do 1860 r
Po III rozbiorze Polski Boćki przeszły najpierw pod władztwo pruskie,
a od 1807 znalazły się w obwodzie białostockim
w zaborze rosyjskim
luty 1919 – Boćki weszły w skład państwa polskiego.
Należały one do województwa białostockiego, powiatu bielskiego
W 1934 r. Boćki utraciły prawa miejskie (1932 ?)
1939-1941 okupacja radziecka
1941-1944 okupacja niemiecka
1945-1998 woj . białostockim
Od 1973 gmina Boćki
W skład gminy wchodzi 36 sołectw.
Andryjanki (2 sołectwa: Andryjanki i Kolonia Andryjanki), Boćki (4 sołectwa: Boćki I, Boćki II, Boćki III i Boćki IV), Bodaczki, Bodaki, Bystre, Dubno, Dziecinne, Hawryłki, Jakubowskie,
Krasna Wieś, Mołoczki, Nurzec, Olszewo, Pasieka, Piotrowo-Krzywokoły, Piotrowo-Trojany,
Sasiny, Siedlece, Siekluki, Sielc, Skalimowo, Solniki, Starowieś, Szeszyły, Szumki, Śnieżki,
Torule, Wandalin, Wiercień, Wojtki, Wygonowo, Żołoćk
*****
Gmina Orla
biał. гмiна Орля
od wschodu graniczy z gminami: Czyże i Dubicze Cerkiewne, od północy z gminą Bielsk Podlaski,
od zachodu z gminą Boćki a od południa z gminą Kleszczele.
Siedziba gminy - Orla, dawne miasto obecnie wieś, leży 12 km na południowy wschód od Bielska Podlaskiego, na prawym brzegu rzeki Orlanka
Powierzchnia - 159,68 km²
Herb gminy
od 2003 r
nawiązuje do herbu nadanego w 1643 przez Janusza Radziwiłła
miastu Orla
Czarny orzeł nawiązanie do książęcego herbu Radziwiłłów
Orla stanowiła ośrodek dóbr Radziwiłłów (1585-1694,1808-1832)
Topór w łapie orła- nawiązuje do herbu rodu Tęczyńskich,
poprzednich właścicieli dóbr orlańskich (1538- 1585)
Złoty kłos - gmina wiejska
Flaga gminy
****
Książęcy herb Radziwiłłów
nadany w 1518 r przez cesarza Maksymiliana I
Herb Topór
Nazwa miejscowości wywodzi się rzekomo od mieszkających tu niegdyś orłów
lub rzeki Orlanki, w pobliżu której jest położona
Formowanie się zalążków dóbr orlańskich nastąpiło na przełomie XV i XVI w.
Miejscowość wymieniono w dokumentach z 1525 i 1529 r.
W 1576 r. Orla była ośrodkiem obejmującym okoliczne wsie: Koszele, Werweczki, Topczykały, Koszki, Szernie, Krywiatycze, Toporki, Rudołty,
W 1585 r. w posiadanie Orli weszli Radziwiłłowie poprzez małżeństwo Krzysztofa,
zwanego „Piorunem” z Katarzyną z Tęczyńskich
W 1618 r. pierwszy przywilej miejski, a po pożarze odnowiony w 1634 r.,
Miasto położone było w ziemi bielskiej województwa podlaskiego
Od 1795 w zaborze pruskim
W 1807r. w zaborze rosyjskim ( Obwód Białostocki)
W 1842 r. została włączona do Guberni Grodzieńskiej,
1861-1915 miejscowość była ośrodkiem gminnym
luty 1919 – w składzie państwa polskiego.
w woj. białostockim, powiat bielski
W końcu 1921 r. Orla utraciła prawo miejskie i uzyskała status osady.
gmina Orla
1939–1941 – okupacja radziecka
1941–1944 – okupacja niemiecka
lipiec 1944 – wyzwolenie miejscowości
do 1954 gmina
1955-1972 gromady
Od 1.I.1973 gmina Orla w woj.białostockim
Od 1.I.1999 w woj.podlaskim
*****
Gmina Rudka
gmina leży ok.32 km na zach. od Bielska Podlaskiego
Graniczy z Brańskiem (gmina wiejska), Brańsk (miasto), Ciechanowiec,
Grodzisk, Klukowo
Powierzchnia - 70,21 km²
Siedziba gminy - Rudka.
Herb gminy
W 1997 roku gmina przyjęła herb „Topór”.
rodziny Ossolińskich właścicielami Rudki najdłużej,
( ponad 250 lat) i właśnie im miejscowość najwięcej zawdzięcza.
Nazwa „Rudka” pochodzi od niewielkich złóż rudy żelaza, zalegających w podmokłym,
torfiastym gruncie nad rzeką Nurzec lub od sączącej się z torfu rdzawej wody.
Źródła mówią, że jeszcze w XVIII w. wytapiano w tych okolicach żelazo
W 1647 lub 1649 r. majątek przejął Zbigniew Ossoliński, starosta drohicki.
W styczniu 1796 r. Rudka znalazła się na terenach wcielonych do Prus i weszła w skład
departamentu Białostockiego Prus Nowowschodnich
Władze pruskie szczegółowo badały status Rudki, nie znalazła dowodów na posiadanie
przez Rudkę prawa miejskiego
W 1807 r. Rudka weszła w skład cesarstwa rosyjskiego.
Dobra rudzkie obejmowały wówczas Rudkę, Granne, Olendy, Korycin, Grodzisk,
Siemiony, Targowiska i Aleksandrów
W 1843 r. obwód białostocki wcielono do guberni grodzieńskiej
Rudka znalazła się w gminie Grodzisk powiatu bielskiego guberni grodzieńskiej. .
W sierpniu 1915 r. Rudkę zajęły wojska niemieckie.
Do 1919 r. wchodziła ona w skład gminy Brańsk, powiatu bielskiego tzw. "Ober-Ostu"
W latach 1919-1934 Rudka była siedzibą gminy obejmującej 31 miejscowości
W 1934 r. gmina włączona została do gminy Brańsk.
14 września 1939 r. Rudkę zajęły wojska niemieckie, a po kilkunastu dniach w ich miejsce
wkroczyły wojska sowieckie
W styczniu 1940 r. utworzono gminę Rudka podległą rejonowi w Brańsku.
Już pierwszego dnia wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941 r.
Rudkę zajęli Niemcy.
Okupacja niemiecka trwała do 1 sierpnia 1944 r.
W 1953 roku Rudka została siedzibą Gminnej Rady Narodowej.
W 1973 powołano gminę Rudka, w 1976 gminę Rudka włączono do gminy Brańsk.
1992 - ponowne wydzielenie gminy Rudka
Sołectwa-9
Karp, Koce Borowe, Niemyje-Jarnąty, Niemyje Nowe, Niemyje-Skłody, Niemyje Stare,
*********
Gmina Wyszki
leży w północnej części powiatu bielskiego.
Sąsiaduje z gminami Bielsk Podlaski, Brańsk,
Suraż, Poświętne i Juchowiec Kościelny.
Powierzchnia - 206,5 km²
Siedziba gminy - Wyszki.
Herb gminy
W polu błękitnym na podkowie srebrnej krzyżyk kawalerski zaćwieczony na jej barku, na którym ślepowron srebrny z rozpostartymi skrzydłami
Herb odwołuje się do herbu rycerskiego Ślepowron, którym pieczętowała się rodzina Wyszkowskich, związana od XV-XVI w. miejscowością Wyszki będącą siedzibą gmin
Flaga gminy
********
Poprzedni herb gminy
Wyszki powstały w poł. XV w , ówczesna nazwa Piotrków,Piórków, Piórkowo
Obecna nazwa używana od ostatnich lat XV w
W 1528 -Seło Wyszki
1795 -1807 w zaborze pruskim
1807-1915 w zaborze rosyjskim
Po 1861 terytorium obecnej gminy znajdowały się w ówczesnych
gminach Rajsk i Malesze
1915-1919 okupacja niemiecka
Od 1919 gminy Wyszki ( z siedzibą w Haćkach) i Topczewo
1934 włączenie gm. Topczewo do gm. Wyszki
26.IX.1939 - VI.1941 okupacja radziecka
VI.1941 - 31.VII 1944 okupacja niemiecka
do 1954 gmina
1954 - 1972 gromady Wyszki,Malinowo,Mulewicze,Strabla, Falki, Malesze,
Topczewo, Hodyszewo
Od 1. I.1973 ustanowienie gminy w obecnym kształcie terytorialnym
Sołectwa 47
Bagińskie (Nowe Bagińskie i Stare Bagińskie), (Bogusze - Górskie - Trzeszczkowo), Budlewo, Bujnowo, Falki, Filipy, Gawiny, Godzieby, Ignatki, Koćmiery, Kowale, Kożuszki, Łapcie, Łuczaje, Malesze, Mierzwin Duży, Mierzwin Mały, Mieszuki, Moskwin, Mulawicze, Niewino Borowe,
Niewino Kamieńskie, Niewino Leśne, Niewino Popławskie, Niewino Stare, Olszanica, Osówka, Pulsze,
Samułki Duże, Samułki Małe, Sasiny, Sieśki, Stacewicze, Strabla, Szczepany, Szpaki, Topczewo, Tworki, Warpechy Stare, Warpechy Nowe, Wodźki, Wólka Pietkowska, Wólka Zaleska, Wypychy, Wyszki, Zakrzewo, Zalesie
**********
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz