Greifswalder Oie

                        Niemiecka wyspa na Morzu Bałtyckim, leżąca 10 km na wschód od Rugii

                                                     i 12 km na północ  od wyspy Uznam

 Wyspa ma powierzchnię ok. 54 ha (1500 m × 750 m) i jest zamieszkana jedynie 

 

przez obsługę latarni morskiej. W najwyższym punkcie ma 18 m wysokości

 

              Administracyjnie wchodzi w skład gminy Kröslin w powiecie Vorpommern-Greifswald, 

                                  w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie

 

                                                                                 ***

                                                                   Herb gminy Kröslin 

                                                           zatwierdzony 22.VII. 1998

                                                                            *****

                        Dawna nazwa wyspy "Swante Wostrossna", "Szwante Wusterhusen" 

                                        lub "Swante Wustrow"   wspomniana w 1282 r 

                                            pochodzi od słowiańskiej  Święty Ostrów.

                         Zakłada się, że na wyspie mogło istnieć miejsce kultu Słowian. 

              W XIII w. wyspa przejściowo należała do księcia pomorskiego,Bogusława IV. 

              W 1282  przekazał Oie "do wiecznego czasu" miastu Wolgast 

     

                                   w formie darowizny

 

                        Następnie do 1291 r. była własnością Wolgast (Wołogoszczy),

                            jednak ze względu na kłopoty finansowe tego miasta

                   została sprzedana Greifswaldowi, po czym była wykorzystywana 

                             przez greifswaldczyków jako miejsce letnich wypasów koni. 

                              Jej nazwa dosłownie oznacza Wyspa Greifswaldzka

                                      ( obecną nazwę otrzymała w 1608 r )

                       Pod koniec XVII w. na wyspie rozpoczęło się pierwsze osadnictwo

                      Dopiero w 1850 r. wyspa została zasiedlona na stałe przez trzy rodziny

                                   dzierżawiące   tam gospodarstwa.

 

              Dzierżawcy obok rybołówstwa zajmowali się również na niewielką skalę uprawą roli.

                                                 W 1865 r wyspa liczyła 41 mieszkańców

                        1853-1855 w pn-wsch. części wyspy  zbudowano  49 m  latarnię morską

                                    pod kierunkiem architekta Hermanna Kirchhoffa.

                                     1873–1877 na wyspie zbudowano  przystań rybacką

            W sezonie letnim 1877 rozpoczął się na wyspie rozwój zorganizowanej turystyki

                        W 1883   wyspa została sprzedana państwu pruskiemu przez Greifswald

                     Od 1937 -1945. wyspa podlegała zarządowi bazy doświadczalno-militarnej

                                w Peenemünde  (Heeresversuchsanstalt Peenemünde)

                                  Na wyspie  został zakwaterowany garnizon Wehrmachtu,

                                          zbudowano stację startową i obserwacyjną.

                     Po  II wojny światowej Armia Czerwona  (pozostała na wyspie do 1952  )

                                     zdemontowała większość  infrastruktury rakietowej                                

                                      W   1952  wyspę przejęła  marynarka wojenna  NRD ,

                             która zezwalała turystom na odwiedzanie wyspy do 1957 roku. 

 

                                       Później na wyspie stacjonoway wojska graniczne NRD

                                           W 1991 r. teren wyspy został zdemilitaryzowany

                                           

                                 Od 20 .II. 1995 oficjalnie cała wyspa jest rezerwatem przyrody .

                                    częścią Parku Narodowego Vorpommersche Boddenlandschaft

             Obecnie znajduje się tam stacja biologiczna do badań naukowych nad migracją ptaków.

 

                              Ruch turystyczny jest ograniczony, maksymalnie wyspa może przyjąć 

                                                     pięćdziesięciu turystów dziennie. 

                                                             

                                                                             ********

                                                                       ********

 

 

 

 

Nadole

                              Kaszubska wieś letniskowa położona w województwie pomorskim, 

                                          w powiecie wejherowskim, w gminie Gniewino 

                                                   - ok. 7 km na pn-wsch. od Gniewina,

                                 przy  południowo-zachodnim brzegu  Jeziora Żarnowieckiego

 

                                                                            ****

                                                                             Symbole

 

Od   2014 ?

 

W polu błękitnym  złoty snop zboża

 

i ryba  (szczupak)

                                            Nawiazuje do rolniczo- rybackiej przeszłości wsi

                                                                            *****

 

                 Nazwa wioski wiąże się z położeniem przy brzegu jeziora, które jest otoczone 

                            z obu stron pasmem wzgórz  - wieś  na dole.

                                                   kaszb. Nôdolé , niem.Nadolle

                                                                       ****

                                   Nie wiadomo, kiedy dokładnie powstała  wieś

               Od XIII do drugiej poł. XVI w.  była własnością cystersek w Żarnowcu

                                      a potem benedyktynek (1589)

                 W 1834 r po kasacji zakonu   jezioro i wieś stały się własnością prywatną, 

                                     najpierw rodziny Ceynowów, a potem Konkolów.

                               Wieś  zamieszkana była  przez rodziny gburskie i rybackie

                                  Do 1882 jezioro było własnością Augusta Ceynowy,

                                    August Ceynowa podzielił jezioro między swoich synów.

                 Jedna część jeziora  wraz z wsią Nadole przypadła Antoniemu Ceynowie.   

                                                   

                                                                       Nadole na mapie z 1911 r

                               W 1912 właścicielem całego jeziora oraz wsi Nadole był mieszkający

                                                      w Nadolu  Augustyn Konkol

                                                     Było wówczas  miejscowością wypoczynkową

                                                                           ********

                                                                              ******

             W 1920 r Międzynarodowa Komisja Demarkacyjna ustaliła ostateczny przebieg granicy.

                         Całe jezioro wraz z 50 m pasem przybrzeżnym i terenem wsi Nadole,

                                      przypadło Polsce. 

                      Od 13.VII.1920   wieś stała się jedyną polską enklawą na zachodnim brzegu 

                                                         Jeziora Żarnowieckiego.

                                                 Nadole wówczas należało do gminy Krokowa. 

                         

                                                                                   *****

                             Mieszkańcy wsi nie chcąc przekraczać granicy, wybierali drogę wodną,

                              pływając łodziami do kościoła w Żarnowcu czy na drugi brzeg, 

                                         żeby pojechać do Pucka czy Wejherowa. 

                             Lądowe połączenie z Polską mieli przez należące do Niemiec

                                                  Czymanowo ( niem. Czimmanau)

                                  była to tzw. droga neutralna, aż do rzeki Piaśnicy.

                                 

                                                                             ****

                     W początkach sierpnia 1937 Nadole odwiedził prezydent Ignacy Mościcki                            

                                                                          ******

                                                  1.IX.1939 r. Niemcy  wkroczyli do Nadola 

                           W czerwcu 1942 r - zmieniono  nazwę miejscowości na Pechingen.

                                                       ( od 1. I. 1943 -  na Peschingen )

 

                             10 .III.1945 do miejscowości weszła bez walki Armia Czerwona

                                   W  1954  przyłączono  Nadole do gminy Gniewino 

 

                           W latach 80. XX w. władze PRL-u zadecydowały, że w okolicy powstanie 

                                                elektrownia jądrowa. 

                 Nadole stało się zapleczem dla robotników zatrudnionych przy budowie elektrowni,

                                 Jądrowej "Żarnowiec"   której nigdy nie ukończono.

 

 

                                       Dzisiaj uważana jest za miejscowość letniskową

                            

 

       

                                                                            *****

 

 

 

 

 

 

Tczew

                              Miasto w województwie pomorskim, siedziba powiatu tczewskiego 

                                                         i gminy wiejskiej Tczew

                        Miasto położone na Pojezierzu Starogardzkim w pradolinie rzeki Wisły, 

                                  w regionie Kociewie,   ok. 30 km na pd. wsch. od Gdańska

 

                                                                Powierzchnia -22,26 km²

 

                                                                           Herb miasta

                                                                wg. statutu  miasta z 2020 r

                    Wizerunek czerwonego gryfa wspięty w prawo, o dziobie i pazurach koloru

                      złotego (żółtego) umieszczony na tarczy o polu koloru srebrnego (białego).

                                           2.III.1939 r zatwierdzony zarządzeniem  MSW

                           Nawiązuje on do znaku księcia   Sambora  II i występuje na pieczęciach 

                                                             miejskich  od XIII w.

                                                                                *****

        Poprzednie wersje herbu

 

 

                                                                              ****

                                                                        Flaga miasta

                                                         

                                                                     26 .VI. 2003

                                                                        *********

                   Pierwsza źródłowa wzmianka o Tczewie pochodzi z 1252 r., kiedy to w Tczewie

                                        książę Sambor II rozpoczął budowę zamku. 

                       W wystawionym niemieckim dokumencie wymieniono osadę Dersove.

                         Na przełomie 1252/1253 r przeniesienie stolicy księstwa przez Sambora II

                                                        z Lubiszewa do Tczewa  

 

                              Powstanie Rady Miejskiej w Tczewie, ukonstytuowanej już w 1258 

                  za przyzwoleniem wspomnianego księcia Sambora II, wyprzedza lokację miasta.

                   W 1260 r. Tczew otrzymał z nadania Sambora II prawa miejskie 

                                                 (lokacja na prawie lubeckim)

 

                                W 1308 r. Tczew podstępnie zdobył zakon krzyżacki.

 

                      W 1364–1383 Krzyżacka lokacja miasta na prawie chełmińskim

                        Po 1308  siedzibą krzyżackich administratorów wójtostwa tczewskiego

                                      W 1440 Tczew przystąpił do Związku Pruskiego.

 

             W czasie wojny trzynastoletniej (1454-1466) miasto kilkakrotnie zmieniało załogę,

           ostatecznie na mocy II pokoju toruńskiego w 1466 zostało przyłączone do Polski

                              Od 1468 Tczew był siedzibą starostwa niegrodowego oraz powiatu.

                                            w XVII–XVIII w.  upadek znaczenia miasta 

                     W  wrześniu 1772 r. Tczew znalazł się pod panowaniem pruskim (Dirschau )

 

                                  1815-1887 - w powiecie starogardzkim ( Kreis Stargard )

                                        X.1887 -   siedzibą  powiatu tczewskiego 

                         Rozwój gospodarczy związany z powstaniem w Tczewie węzła kolejowego

                              od 1852 połączenie kolejowe z Berlinem, Gdańskiem i Bydgoszczą,

                           1857 pierwszy na Wiśle most kololejowy na trasie Tczew–Królewiec

                                                  Od 10 .I. 1920 r. się w granicach Polski.

                               30 .I. 1920 – żołnierze „Błękitnej Armii” wkroczyli do Tczewa

                                          1920 -1930  w Tczewie dzialała  pierwszą w Polsce 

                                                            Państwowa Szkoła Morska

                                                                                                                           

                                              

                                             2 .IX.1939-12..III.1945  okupacja niemiecka

                                                                wcielenie do Rzeszy

                                                      1920–75 i od 1999 siedziba powiatu. 

                                              

                                                      

                                                         1975-1998  miasto w woj gdańskim

 

                                                                          *********

                                                           Znaczki pocztowe                                         

Znaczki Królestwa Prus

 

1850- 1867

                                                                               ****

Znaczki 

 

 Północnoniemieckiego Związku Pocztowego 

 

1868-1871 

                                                                            ******

                                                                     Znaczki Niemiec

                                                                 1872-1920, 1939-1945

  

Znaczki skasowane w ambulansie pocztowym na trasie

                                                Tczew -Ejdkuny i   Tczew -Gdańsk 

                                                                          Tczew -Kłajpeda

 

                                                                                 ******

                                                                         Znaczki Polski 

                                                                     1920-1939,  od 1945

                                                                                       ****