Wojtek z Roztoki. : Hel i Rozewie

Mierzeja Helska -

przez miejscowych nazywana" helską kosą " albo

" krowim ogonem",to długa na 34 km ławica piachu.

W swoim najszerszym miejscu – w samej miejscowości

Hel ma 3 km.Najwęższa jest zaś między miejscowościami Chałupy i Kuźnica,

gdzie odległość „od morza do morza” to jedynie 150 m

.
Ławica powstała dzięki działalności prądów morskich.
Za przylądkiem Rozewie kumulowały masy piasku z klifów nadbrzeżnych.
Z morza zaczęły wyłaniać się piaskowe wysepki (sześć małych wysepek )

dzięki mapom z XVII i XVIII wieku wiemy, że stan wyspowy pojawiał się okresowo

jeszcze wtedy.

*******

Mierzeja Helska jest piaszczystym półwyspem,
leżącym w całości na
terenie powiatu puckiego.

obecnie znajdują się dwie gminy miejskie: Hel, Jastarnia
oraz częściowo jedna gmina miejsko-wiejska: Władysławowo.

****************

Historia

Ludy kaszubskie zamieszkiwały Hel już 500 lat przed naszą erą.

Przez wieki zajmowali się głównie rybołówstwem, handlem i żeglugą.

W średniowieczu całe Pomorze wchodziło w skład młodego państwa polskiego,

później zmagać się musiało z Krzyżakami i Prusami

Po zakończeniu wojny trzynastoletniej król Kazimierz Jagiellończyk potwierdził

zwierzchnictwo Gdańska nad Helem, ustanowione 7 marca 1454 roku przez

Stany Pruskie w Toruniu.

Pozostałe miejscowości mierzei do Jastarni włącznie należały

do starostwa w Pucku.

W 1772 w wyniku pierwszego rozbioru część mierzei (od obecnego Władysławowa po Jastarnię)

znalazła się w Prusach.

Reszta, Hel oraz Bór (część Jastarni), pozostała w granicach Polski aż do drugiego rozbioru,(1793)

a w latach 1807–1815 wchodziła w skład napoleońskiego Wolnego Miasta Gdańska.

Do 1818 roku mierzeja należała do powiatu wejherowskiego,

a od 1887 roku do powiatu puckiego.

W tym czasie nastąpił upadek ekonomiczny i gospodarczy

morskich miejscowości

II.1920 -ponownie w Polsce

(powiat morski,województwo pomorskie)

W latach 30-XX w ze względów strategicznych na końcu półwyspu

stacjonowało wojsko ( Rejon Umocniony Hel ).

Od 1 września 1939 do 2 października 1939 trwała Bitwa o Hel.

8 maja 1945 - wraz z kapitulacją Niemiec ogłoszono kapitulację Helu.

W 1945 mierzeja ponownie znalazła się w Polsce.

Władysławowo i Hel otrzymały

- prawa miejskie od 30 czerwca 1963 roku

Jastarnia prawa miejskie posiada od 1 stycznia 1973 roku

Od 1975 r - w województwie gdańskim

1999 - powiat pucki w nowo utworzonym woj. pomorskim

********************

Herby

************

Herb Helu

przedstawia w polu błękitnym złoty klucz w słup

piórem

do góry pomiędzy dwiema złotymi gwiazdami

Klucz symbolizuje patrona rybaków - św. Piotra oraz obronny charakter miasta,

niebieska barwa - Morze Bałtyckie.

Herb w 1960 r

*******************

Jastarnia

Herb zatwierdzony w 1977 r.

przedstawia błękitną literę „J” w kształcie rybackiego haczyka. Dodatkowym elementem jest wizerunek dwóch srebrnych ryb tworzących literę "B", odnoszącą się do dawnej wsi Bór, której pozostałości

znajdują się w granicach miasta.

Całość znajduje się na złotej tarczy herbowej.

W dolnej części tarczy znajduje się błękitne pole symbolizujące Morze Bałtyckie.

***********

Władysławowo leży u nasady Mierzei Helskiej

Władysławowo (do roku 1952 Wielka Wieś, Położone na Pobrzeżu Gdańskim,

nad Morzem Bałtyckim i Zatoką Pucką. Mieści się tutaj port morski (od 1938 r)

1 lipca 1952 roku połączono Wielką Wieś, Hallerowo i osadę przyportową

w jednostkę administracyjną – gminę Władysławowo

. 1 stycznia 1973 roku do Władysławowa włączono Jastrzębią Górę

oraz części obszaru miejscowości Chłapowo i Tupadły

Od 2015 r miasto Władysławowo składa się z 5

dzielnic: Cetniewo, Hallerowo, Śródmieście, Szotland i Żwirowa.

Gmina Władysławowo -wsie Chłapowo, Jastrzębia Góra, Karwia, Ostrowo, Rozewie i Tupadły i

Chałupy na Mierzei Helskiej ( eksklawę, pomiędzy miastem Władysławowem a Jastarnią).

Herb - zatwierdzony w roku 1973

obecny zmodyfikowany zatwierdzony w 1996 roku.

Błękitna tarcza herbowa zawiera ukoronowaną literę "W" - jako odniesienie do króla Władysława IV.

W środku tarczy znajduje się biały mur obronny z dwoma wieżyczkami, dzielący pole herbowe na dwie części.

W dolnej części tarczy znajduje się złowiony w sieci łosoś - jako odniesienie do rybackiego charakteru miasta.

Do roku 1995 górna część tarczy herbowej posiadała białe tło.

W roku 1996 wizerunek herbu został wzbogacony o dwa srebrnoczarne gryfy trzymające tarczę herbową, ukoronowane gryfy stoją na szarfie z napisem w języku kaszubskim Më trzimómë z Bògã

(My trzymamy z Bogiem/My wierzymy w Boga).

Nad tarczę herbową dodano stylizowaną koronę z czerwonej cegły.

********

Herb powiatu puckiego